pgforum.pl

Tego nie da się zrobić teoretycznie. Praktyka ratownicza jest tu kluczowa, a z reguły nikt jej nie ma. Dlatego trzeba się liczyć z tym, że w razie konieczności udzielenia pomocy większość świadków nie będzie wiedziała cio robić i jak pomóc. Najlepiej wtedy wezwać służby. Do tego czasu trzeba zabezpieczyć poszkodowanego i to wystarcza. Z moich doświadczeń wynika że albo inne działania są zbędne bo poszkodowanemu nic nie zagraża albo nieskuteczne ponieważ i tak umrze w ciągu pół godziny. Oczywiście im czyjeś doświadczenie medyczne i wiedza są większe, tym diagnoza na miejscu wypadku oraz pomóc doraźna są lepsze i cenniejsze. Czyli to co każdy powinien wiedzieć, to w pierwszym rzędzie jak skontaktować się ze służbami ratowniczymi. Następne to jest jak zabezpieczyć poszkodowanego. I to chyba najważniejsze.

Sądząc po ilości odpowiedzi temat jednak nie rzeka... Chyba większośc lataczy go unika i wypiera ze swej świadomości taki obrót sytuacji. Przecież mi się to nie przydarzy...

Witam.

Zamiast pytać: jak przygotować się do wypadku, lepiej zaptyać: jak uniknąć wypadku???

Napiszę kilka słów ze swojego doświadczenia.

Latam 8 lat. Dla jednych małao, dla innych już długo. Skrzydło wysokie B, wcześniej epizod z C. Średnio ok 40- 70 h rocznie.
Określił bym się mianem: pilot rekreacyjno- przelotowy.

Nigdy nie zaliczyłem drzewa (60% moich lotów jest w górach) nie wodowałem, nie miałem sytuacji zmuszającej do użycia zapasu (klapy oczywiście się zdarzają) nie przeciągnąłem skrzydła, nie znalazłem się na zawietrznej, pomyślnie unikałem kolizji w powietrzu (choś miałem "pierwszeństwo") żadna burza mnie nie zassałą i nie zaskoczyła, żadne rotory przy lądowaniu nie dopadły... ogólnie ciesze się lataniem i każdą minutą spędzoną w powietrzu. Nie biorę udziału w żadnych rankingach i zawodach. Nie mam napinki na wynik. Sukces przelotowy mierzę miarą udanego startu, lotu i pomyslnego lądowania a nie ilością przelecianych km.

Czasem myślę o wypadku. O rodzinie, pracy itd. Jednak latanie jest powołaniem i marzeniem. Jeśli tego nie czujesz, zostaw to. Lecz jeśli mimo lęków pragniesz być w powietrzu musisz się oswoić z myślą, że może pójść coś nie tak. Jednak lepiej zapobiegać.

Moja recepta to zrozumieć mechanikę lotu, ogólnie i w odniesieniu do paralotni, bo mają sporo ograniczeń. Poświęcić czas na zdobycię wiedzy z meteo, kiedy jak i dlaczego? znac swoje umejętności i ograniczenia. Znać zagrożenia i czynniki, które je powodują. Schować swoje ambicję i chęci zaimponowania komukolwiek do kieszeni. Mieć respekt do natury (termika, wiatr) i najważniejsze UŻYWAĆ MÓZGU i zdrowego rozsądku aktywnie!!!

Oczywiście napisałem same banały i każdy o tym wie, choć może jednak nie do końca...

Nie do końca rozumiem czy pytasz, czy po prostu stwierdzasz.
Osobiście wydaje mi się, że do wypadku to ciężko się "przygotować".

Nie mniej u nas są pewne zalecenia:

• Zachęca się ludzi do odbywania kursu pierwszej pomocy. Na papier tandemowy jest to nawet obowiązek.
• Zaleca się posiadanie "zestawu bezpieczeństwa", między innymi: taśma i karabinek (do zabezpieczenia się np. na drzewie do czasu przybycia pomocy), folia nrc
• Zaleca się zapoznanie i posiadanie ulotki z numerami ratunkowymi, częstotliwościami radiowymi, sposobem informowania służb ratunkowych, sposobem informowania nadlatującego helikoptera.

Poza tym zaleca się oficjalnie pilotom pewne zachowania, żeby do wypadków nie dopuścić:

• Dokładną kontrolę przedstartową.
• Przemyślane odpalanie po dokładnej analizie meteo.
• Zaznajomienie się z terenem i zagrożeniami na nim przed odpaleniem.
• Nielatanie w ciężkim (wiosennym) warunie po długiej przerwie.
• Dobieranie sprzętu do umiejętności.
• Dbanie i kontrolowanie sprzętu (i samodzielnie często, i regularne przeglądy).
• Posiadanie zapasu, dbanie o niego (w tym wietrzenie i przekładanie).
• Ciągłe podnoszenie kwalifikacji, czy to poprzez kursy doszkalające, czy to kursy pilotażu (ex SIV).

I pewnie jeszcze o czymś zapomniałem.

Paralotniarstwo to dziwny sport. Patrząc po znajomych paralotniarzach:

- każdy zna kogoś, kto miał wypadek,
- większość miała wypadek (wypadki, zdarzenia, przypadki wliczając efekty od zdartego naskórka po pęknięte kręgosłupy),
- każdemu kiedyś, coś się stanie(?),
- problem nie istnieje, apteczek na startowiskach nie ma, raportów ze zdarzeń też, a treningi kończą się na kilkunastu rzutach paczką organizowanych raz do roku przez Marka M.

Jak przygotować się do wypadku? Temat rzeka.