pgforum.pl

marek mastalerz pisze:Dzięki Marcin za tę perspektywę.
To prawda że czasem nie ma co cisnąć. Szczególnie kiedy nie zależy nam na szczególnie wyśrubowanym końcowym wyniku. Może za bardzo zafiksowałem się na czystej matematyce. Ale to jest trochę tak, że warto wiedzieć jak ta matematyka działa. Jak mamy ogarnięta teorię która opisuje jakiś nierealny świat w którym powietrze stoi nieruchomo, to potem możemy dodać różne zmienne które występują w rzeczywistości.

Pozdro

tooosh pisze:

prokopcio pisze:Intuicja podpowiada mi, że lecąc z odpowiednio silnym wiatrem opłaca się przejść z punktu największej doskonałości do punktu najmniejszego opadania ( kosztem prędkości względem powietrza ale mamy ją "za darmo" względem ziemi ).

Teoria teorią, a praktyka praktyką. Na przelotach w PL cisnę pełną belę, widząc nowo budującą się chmurę albo zafarbowany komin. Jak jej nie wcisnę, to często spóźnię się na noszenie. Czasem jest tak, że warto poczekać w zerach, zamiast cisnąć do przodu. Dochodzi do tego jeszcze to, czego oczekuję od dnia. Chcąc mieć 'pewny' przelot ok. 100km w dobry dzień na płaskim nie muszę spieszyć się ze wczesnym startem, odejściem w zerze czy omijaniem słabych kominów.
Kiedyś lecąc z Kamienia od Marka, nic po drodze nie układało mi się dobrze. Nietrafianie w fazę, wielkie lasy, przed którymi trzeba było się wykręcić, co marnowało czas, a na liczniku wyszło 170km. Pewnie nasi 300-setkowicze nie mogą sobie na coś takiego pozwolić, 100km ich nie interesuje, więc muszą ryzykować bardziej.

Inna sprawa to góry w dobry dzień - w 200km locie z Lajnara https://srudochmury.pl/porady/200km-z-lajnara/ w niektórych miejscach kominy 3m/s będą przeszkadzać. Kręcąc komin, przez połowę czasu się cofasz. W najlepsze dni na XC na Grente, Lajnarze, Stoderzinken widać dobrze jak działają różne taktyki przelotowe.

Na pewno nie ma jedynego, matematycznego sposobu na lot. Wszystko zależy od dnia i tego jak się rozwija, pogody, celu, miejsca, tego, co jest przed tobą i umiejętności pilota.

prokopcio pisze:Intuicja podpowiada mi, że lecąc z odpowiednio silnym wiatrem opłaca się przejść z punktu największej doskonałości do punktu najmniejszego opadania ( kosztem prędkości względem powietrza ale mamy ją "za darmo" względem ziemi ).

prokopcio pisze:Intuicja podpowiada mi, że lecąc z odpowiednio silnym wiatrem opłaca się przejść z punktu największej doskonałości do punktu najmniejszego opadania ( kosztem prędkości względem powietrza ale mamy ją "za darmo" względem ziemi ).

Zbyszek Gotkiewicz pisze:Ta zasada wynika z wyglądu krzywej biegunowej a nie z konstrukcji skrzydeł. Pokaż mi jakąś prawdziwą krzywą biuegunową glajta to wytłumaczę o co chodzi. Dokładnie to opisałem w artykule Curva polarna

JaroXS pisze:Jeżeli mogę to chciałbym jedynie podkreślić że to co Zbyszek mówi o zaciąganiu sterówek podczas przeskoków z wiatrem aby uzyskać jak największą doskonałość nijak się ma do obecnej rzeczywistości i nowych konstrukcji. Tak było kilka lat temu. Obecnie największą doskonałość na nowych konstrukcjach można uzyskać tak że praktycznie się nie zaciąga sterówek bo glajty są inaczej trymowane.

Pozdrawiam,

der pisze:Profesor Wilczur