"50 sposobów... " - latanie na speedzie

[Tomo]

Można oczywiście studiować diagramy ale w powietrzu, gdy często sporo się dzieje, trudno tak po prostu stosować wykres. Chyba efektywniej z punktu widzenia nabierania praktyki poobserwować co się dzieje z glajtem w locie. I dopiero potem zderzyć to sobie z teorią analizując wykresy. Bo podstawy są tzn. latasz, wiesz, że jest zależność między wciśnięciem beli, prędkością i opadaniem i, że można ją pokazać graficznie. Ale wykres już nie wspomina, że leci się przez żywe powietrze, że glajt się wychyla (czasem za bardzo), czasem flaczeje, że wreszcie jest czynnik psychologiczny (strach przed wyskładaniem) i choćby z tego względu aplikowanie teorii wykreślonej na papierze bez wcześniejszego popróbowania co się dzieje z glajtem i z głową nie jest takie oczywiste. Głowa nie koniecznie będzie chciała robić to co oczy zobaczyły na papierze.

Tomo

[calhal]

Ja osobiście miałem stracha latać na speedzie. Dopiero niedawno, na zawodach, odważyłem się trochę bardziej go używać. I nawet nie tylko na przeskokach, ale jak zrobiłem kilkaset nad grań, to w końcu wypróbowałem radę jednego instruktora XC - wysokość, grań między nogi i bela. I działa, nic strasznego się nie dzieje.
Zacząłem też wiecej latać w systemie:
1. kręcę terme, skrzydło przyhamowane
2. za bardzo trzepie a mam ściane blisko - zero speeda
3. lecę do przodu: zero sterówek, pół beli, skrzydło wyskakuje do przodu - popuszczam bele, skrzydło zostaje z tyłu - dociskam.
4. mam grań między nogami i margines bezpieczeństwa, pełna bela
5. na przeskoku połówka (no chyba że faktycznie mocno wieje)

I co? I ze skrzydłem nic się nie dzieje strasznego, a zacząłem latać szybciej. Głównie przez pkt 3. mam lepszą doskonałość bo mniej się bujam a skrzydło jest prawie cały czas nad głową. W tym sezonie będę sie starał nad tym jeszcze bardziej popracować.

P.S.
Generalnie bardzo polecam startować w zawodach, ale bez napinki. Można naprawdę dużo się nauczyć

[arekgarbacz]

Hej,
Dzięki za odpowiedź, na takie liczyłem Praktyczne spostrzeżenia w wykorzystaniu speeda w przelotach, bo faktycznie w tej chwili najbardziej mnie kreci w lataniu perspektywa robienia kilometrów.
Trzeba jednak przyznać, i jest to opisane w "50 sposobów...", i wspominał o tym Zbyszek, że dużo większe znaczenie ma umiejętność jak najszybszego wykręcania, bo to tam "tracimy" więcej czasu, co wpływa na średnią. O tym też możemy podyskutować, chociażby w kontekście informacji przekazywanych w tej książce.
Wracając do speeda, nie mam oczywiście zamiaru przeliczać w głowie przez krzywą biegunową aktualnych parametrów lotu. Biegunowa pokazuje, dlaczego w pewnych sytuacjach warto speeda użyć, chodziło mi bardziej o ogólne doświadczenia czy porady jak w poście powyżej, jak tego speeda używacie.
Dla mnie jest to tez nowość ponieważ wcześniej z niego nie korzystałem i udawało się np. jakiś trójkąt 50km zrobić, a po spojrzeniu na tracka wychodzi, że średnia była na poziomie 10km/h. Zacząłem go używać dopiero na ostatnim wyjeździe, który był wyjazdem w ramach seminarium przelotowego z Spike'm i nagle się okazało, że średnia skoczyła do 20km/h i te 100km da się w 5 godzin zrobić (na Rush4). Także u mnie to wyczucie, o którym wspominał Marcus dopiero się wyrabia, dlatego takie posty jak powyżej są bardzo pomocne.

Co do powyższego postu, to na przeskokach waliłem pełną bele zawsze jak widziałem, że kominy są po 3m/s, ale na uśrednieniu z powiedzmy 10-20 sec. Nie próbowałem jeszcze stosować się do teorii:
1. to 3m/s powyżej to z tego co wiem powinna być średnia od wejścia do wyjścia z komina - czy ktoś tak lata?
2. wlatując powiedzmy w pierwszy komin dość nisko mamy jakieś noszenie, które rośnie w miarę wznoszenia i może zmaleć coraz wyżej - odpalamy do kolejnego komina gdy noszenie na górze spadnie do takiego jakie zastaliśmy przy wchodzeniu do komina.
Czy ktoś się bawi w takie rzeczy?

Pozdr!
ArekG

[Zbyszek Gotkiewicz]

Jak chcesz pogadać o wykręcaniu kominów to proponuję założyć nowy temat. A co do zwiększenia prędkości na przelocie, to dużą zasługą jest to, że nie musiałeś kombinować gdzie jest następny komin. Te dylematy najczęściej powodują że siedzimy w kominie i zamiast robić skutecznie wysokość i lecieć dalej to niepotrzebnie tracimy czas. Największy przyrost prędkości na przelocie daje nam szybkie wykręcanie kominów i przeskok do następnego pewnego miejsca gdzie będzie komin.

[marek mastalerz]

A więc mówiąc w uproszczeniu, lecąc pod wiatr zalecisz dalej jeśli dociśniesz speeda.

Wracając do meritum, ja chce patrzeć na ziemie! Chodzi mi tu dokładnie o to co napisałem na początku:
"Ciekawi mnie jak u was wygląda wykorzystanie speeda w kontekście robienia kilometrów i zwiększenia średniej prędkości z lotu."

A więc, żeby zobrazować, mam dzień z 5h do wykorzystania bo ... tyle jest warunu i już. Chce zrobić lot punkt docelowy i powrót, w sumie np. 100km, przez cały czas mam wiatr gradientowy z tego samego kierunku 3-5m/s, co powoduje, że na jednym odcinku trasy w twarz, na powrocie mam go w plecy. W kontekscie chciałem posłuchać o doświadczeniach i opiniach dotyczących speeda i jak to się ma do tych wymienionych punktów.
Przy 20m/s to chyba wypadało by zrobić tylko po prostej z wiatrem na przyhamowanym

Hej
To i ja się wtrącę. Arek jeśli masz urządzenie które pokazuje Ci doskonałość lotu to zobacz sobie jak się ona zmienia podczas wciskania pierwszej belki. U mnie zwykle płynne wciśnięcie połowy speeda, daje przyrost doskonałości o 0,5 - 1 (Delta 2, wcześniej to samo w AD Volt). A to oznacza że właściwie każdy przeskok opłaca się robić na pół belki. Przeskok na speedzie nawet pod niewielki wiatr, lub z bocznym wiatrem daje Ci dolot na większej wysokości, a to zawsze jest korzystne.
Na średnią prędkość lotu ma wpływ nie tylko prędkość na przeskoku. Ważne są jeszcze: jak najefektywniejsze wykorzystanie (wycentrowanie) noszenia, nie dokręcanie do końca jak noszenie siada wyraźnie, a mamy już dość wysokości do przeskoku, szybkie decyzje (jak kończysz kręcić to trzeba mieć już obczajone gdzie lecieć dalej). Na szybkość decyzji ogromne znaczenie ma obserwacja otoczenia i umiejętność czytania sytuacji i warunków.

Twój przykład jest trochę nietrafiony, bo przy wietrze 5 m/s trudno się wraca na skrzydłach poniżej klasy D. I jeżeli tak wieje to raczej leci się przelot otwarty z dużą czujnością. Bo jeśli masz gradient dochodzący do tej prędkości, to w górach będą miejsca gdzie będzie wiało jeszcze mocniej i latanie zaczyna być stresujące Poza tym na locie z wiatrem nie zyskujesz na prędkości aż tyle ile stracisz na locie powrotnym pod wiatr. takie przynajmniej mam obserwacje.
Jak widzisz że dystans który polecialeś z trudem pod wiatr tracisz wykręcając słaby komin znoszony z wiatrem, to trafia cię szlag, a średnia przelotu spada na pysk. Przy słabych noszeniach może się okazać że po wykręceniu komina jesteś w tym samym miejscu z którego zacząłeś ostatni przskok. A wtedy to lepiej sobie odpuścić
Na szczęście po górach lata się raczej w słabym wietrze (nie licząc X-Alps ) a najczęściej z bocznym wiatrem.

I jeszcze jedna uwaga. Jeśli chodzi o prędkość wiatru w powietrzu to raczej operuje się jednostkami km/h. Łatwiej to przyłożyć do prędkości paralotni w locie.

pozdrawiam

[Zbyszek Gotkiewicz]

Tu się zgodzę z Markiem. Juz przy wietrze 4 m/s przelot pod wiatr nie ma sensu. Gdy na speedzie prędkość na gps spada poniżej 20 km/h to trzeba się zastanowić czy musimy lecieć w tym kierunku.

[Chrzaszczu]

Najważniejsze w ciśnięciu belki jest wiedzieć kiedy przestać. Nic nam nie daje jak pociśniemy po 3 kominach pełną belkę, a 4go będziemy szukali 30 minut na żaglu. Ciśnięcie pełnej belki też zazwyczaj na słabych glajtach jest mało opłacalne w zwiększaniu średniej prędkości- chyba, że w konwergencji, pod podstawa czy na żaglu.

[Zbyszek Gotkiewicz]

Ja na Nemo XX robiłem wszystkie przeskoki w górnej połówce noszeń przynajmniej na połowie beli. Tam speed nie psuje tak bardzo doskonałości. Oczywiście od pewnej wysokości nad grunt zmieniały się reguły przetrwania i znalezienie noszenia oraz wykręcenie komina stawały się najważniejsze. A i tak największe błędy, które powodowały największe straty to były błędy taktyczne, nieznajomość miejsca i problemy z elektroniką.

[mucha]

Jak komu mało to tu jeszcze trochę do posłuchania,
zwłaszcza dyskusja pod koniec jest ciekawa.
Henryk Zjawin seminarium w Czarnym Borze