Zakres szkolenia w niektórych szkołach, propozycja na rok 2019

[Zbyszek Gotkiewicz]

Publikuję tu zakres szkolenia wymagany przez ULC, oraz rozszerzenie tego szkolenia w tych szkołach, które zdecydowały się na publikacje swoich programów szkolenia.
Program ULC wymaga wykonanie 20+10 lotów (w sumie 30) Jako lot traktuje się oderwanie od ziemi na co najmniej trzy sekundy. Nalot łączny w czasie szkolenia musi wynosić minimum 3 godziny. Jeśli ilość czasu lotu nie wyniosła 3 godzin w trakcie 30 lotów, to należy wykonać loty dodatkowe. Minimum 10 lotów ma się odbywać na wysokości co najmniej 200 metrów. Minimum 20 lotów nie może być wyżej niż 150m nad ziemią

Umiejętności do opanowania na kursie:
Obsługa paralotni
Regulacja uprzęży
Kontrola zapasu
Rozłożenie skrzydła, składanie skrzydła
Kontrola linek i taśm, kontrola skrzydła, linek, taśm, uprzęży, karabinków
Podpięcie do skrzydła
Przygotowanie do startu checklista - pięciopunktowa kontrola przed startem.
Kontrola łączności więc chyba też używanie (być może sprawdzenie tylko, czy uczeń słyszy)
Podniesienie skrzydła klasykiem
Rozbieg z kontrolą skrzydła
Prawidłowy start
Kontrola prędkości za pomocą sterówek, prędkość maksymalnego zasięgu
Unikanie prędkości bliskiej przeciągnięcia
Lot po prostej i łagodne zmiany kierunku
Skoordynowane wprowadzanie i wyprowadzanie z zakrętów, więc chyba ciałem i sterówkami
Stabilizacja skrzydła w locie więc chyba aktywny pilotaż
Zmiana prędkości lotu więc chyba speed lub trymery też
Korygowanie znoszenia przez wiatr
Lądowanie w ograniczonej przestrzeni 60x60 metrów więc chyba pełne podejście C oraz ósemkowanie na podejściu też
Alpejka minimum 3 godziny łącznie w minimum 3 sesjach więc chyba ground handling
Duże uszy
lub
besztal



W szkole Topparalotnie oprócz tych wymagań narzuconych przez ULC uczymy posługiwania się zapasem, używanie speeda i łączenie speeda z uszami, bujanie skrzydłem na boki i przód - tył (nauka aktywnego pilotażu), używania radia, sterowania trzymając sterówki w jednej ręce, sterowanie samym ciałem bez używania sterówek, sterowanie ciałem na uszach. Jeśli warunki na to pozwalają uczymy także lotów żaglowych i termicznych z wariometrem, a także lotów z innymi pilotami w powietrzu z zachowaniem separacji. Besztala nie uczymy z powodu przekonania co do niskiej wartości tego ćwiczenia.

W szkole Przemka Kamona powyżej programu ULC jest nauczany jeden ponadprogramowo ze sposobów wytracania wysokości (są nauczane uszy i besztal), lądowanie na uszach, bujanie na boki i przód tył (nauka aktywnego pilotażu), używanie speeda i łączenie speeda z uszami, utrzymanie kierunku i zmiana kierunku na jednym uchu, zachowanie separacji od innych użytkowników.

Propozycja nowego programu Jaro zawiera ponad to, co jest w programie ULC: bujanie przód - tył, zakręty na uszach i uszy plus speed, użycie speeda, 15 lotów powyżej 300 metrów w warunkach termicznych z możliwością krążenia w termice jeśli są takie warunki. Nie ma besztala

Szkoła Muminek Daruisza Ciska naucza następujących elementów oprócz wymogów ULC: Symulowanie rzutu zapasem, sterowanie ciałem na uszach, speed, uszy + speed, wahania podłużne i poprzeczne (aktywny pilotaż), sterowanie tylnymi taśmami, połówka, loty termiczne. Besztal i spirala nieobligatoryjnie.

Szkoła Krzyśka Zawadzkiego z Oleśnicy, w której szkoli Uriuk oprócz wymienionych w programie ULC elementów uczy dodatkowo: łapanie a locie za klamkę, sterowanie taśmami, lądowanie na uszach, speed, uszy + speed, bujanie przód - tył (do wyprostu rak 2x3 powtórzenia), lądowanie "niemieckie" (pozycja i dwa zakrety w lewo)

W Cloudbase (Marek Mastalerz) ćwiczymy w locie na etapie 2: uszy, speed, uszy + speed, lądowanie na uszach, nauka utrzymania stałego krążenia, sterowanie tylnymi taśmami, bujanie na boki i tył-przód, znalezienie i chwycenie linki stabilizatora, w górach powyżej 300 m besztal, celność lądowania 60x60 m (raczej na wyciągarce). Aha, i staramy się uczyć samodzielności, choć na to czasem brakuje lotów W przyszłym roku będę robił eksperyment i zaproponuję szkolenia na 2 etap z większą niż minimalna.

W szkole Airaction Waltera Wojciechowskiego poza programem ULC ćwiczone jest symulowanie rzutu zapasem.

Szkoła Kamila Antkowiaka:
Poza oczywistym minimum programowym w trakcie lotów uczniowie ćwiczą :
-bujanie na boki i tył-przód
-celność lądowania 60x60 m
-sterowanie taśmami
-sterowanie trzymając sterówki w jednej ręce
-sterowanie samym ciałem bez używania sterówek
-sterowanie ciałem na uszach
-utrzymanie kierunku po założeniu jednego ucha
-aktywny pilotaż
-besztala nie uczymy z powodu przekonania co do niskiej wartości tego ćwiczenia

Szkolenie na ziemi:
-odnajdywanie rączki zapasu ( z tych samych powodów co w szkole Waltera szkolenie odbywa się na ziemi )
-alpejka na skrzydłach treningowych marlin, właściwie każda wolna chwila z wiatrem

Zbyszek Gotkiewicz

[Zbyszek Gotkiewicz]

Jak obiecałem Mariuszowi biorę się za opracowanie indeksu dla osób szkolących się, który potem ma pełnić funkcję książki lotów. Nie wiem czy ująć w nim wszystkie ćwiczenia proponowane przez szkoły, które we wcześniejszym poście zostały zaproponowane przez instruktorów. Poza tym nie wiem czy wystarczające będzie zaliczenie, czy też bawić się w ocenianie wykonanego ćwiczenia. Pewne ćwiczenia będą musiały być rozbite na etapy (Na przykład ćwiczenie alpejki) co automatycznie narzucać będzie metodologię nauczania. To na razie te problemy które przyszły mi do głowy.

[ciacholot]

Myślę, że zbytnie komplikowanie nie jest potrzebne bo będzie utrudniało całą procedurę i dodatkowo będzie przedmiotem krytyki. Proponował bym raczej krótki opis określający co to znaczy zaliczona alpejka czy inna umiejętność. np. prawidłowe postawienie skrzydła 3 razy w pięciu próbach i utrzymanie skrzydła nad głową przez x czasu oznacza zaliczenie alpejki. Takie krótkie opisy przedyskutowane wśród instruktorów zunifikują podejście do zaliczeń i do zrozumienia przez kursanta co ma umieć.

[Zbyszek Gotkiewicz]

Z alpejką jest taki problem, że dość często jest uczona źle co powoduje wytworzenie złych odruchów u pilota. Powinna polegać na: podniesieniu skrzydła nad głowę, zatrzymanie go tam, stabilizację i utrzymanie, odwrócenie się w kierunku narzuconym przez skrzyżowane taśmy. Najczęstsze błędy to: odwracanie się w trakcie podnoszenia skrzydła bez zatrzymania i stabilizacji oraz kontroli skrzydła a samo odwracanie jest zawsze w tą samą stronę. Jest to efekt uczenia się samemu, oraz potraktowania nauki alpejki przez instruktora jedynie jako mało istotnego elementu szkolenia. Wolałbym mieć pewność, że jeśli ktoś będzie miał zaliczone coś w indeksie, to będzie to na przykład alpejka w której pilot umie wyciągnąć skrzydło nad głowę i je zatrzymać, ale nie ćwiczył chodzenia z glajtem i wtedy wiem, że nie potrafi go ustabilizować. Wiem wtedy że w łatwych warunkach start alpejką może mu się udać, ale w trudniejszych lepiej żeby startował klasykiem.
I chyba przeceniasz chęć dyskutowania u instruktorów

[Zbyszek Gotkiewicz]

Poniżej wypisałem to, co można by umieścić jako propozycja dla szkół, gdyż chyba wszystko jest konieczne dla bezpiecznego latania. Oczywiście w różnym stopniu i na kolejnych etapach rozwoju pilota, ale według mnie jakieś 80% z podanych propozycji jest potrzebna już na starcie samodzielnego latania, aby ten start odbywał się w miarę bezstresowo. Oceńcie proszę jak ta lista wam się podoba, szczególnie pod kątem czy nie pominąłem jakiejś ważnej umiejętności potrzebnej w bezpiecznym lataniu. Każda z tych pozycji podlegała by zaliczeniu w trakcie kursu. Do zaliczenia będą potrzebne dla instruktorów wytyczne, jak traktować umiejętność jako wystarczająca, oraz opis jak przeprowadzić prawidłowo ćwiczenie aby uzyskać oczekiwany rezultat. trzeba też podać najpopularniejsze błędy i zagrożenia które można spotkać przy wykonywaniu ćwiczeń. A ponieważ nie da się tego zrobić na szybko, to będzie drugi etap pracy twórczej po zatwierdzeniu kompleksowego zestawu umiejętności. Można podawać też inne propozycje prowadzenia zajęć z pilotami, takie jak choćby rozpoznawanie chmur czy ptaków. Będzie to inspiracją dla instruktorów jak wzbogacić swoje zajęcia. Sam groudhandling można wzbogacać o różne kobry i spidermany, więc pole do popisu jest spore.

Regulacja uprzęży do pozycji siedzącej z regulacją wszystkich taśm
Regulacja speeda
Regulacja podnóżka i kąta deski
Kontrola zapasu
Montaż zapasu
Użycie zapasu - symulacja
Rozłożenie skrzydła
Kontrola linek i taśm, kontrola skrzydła, linek, taśm, uprzęży, karabinków
Podpięcie do skrzydła
Przygotowanie do startu checklista - kontrola przed startem.
Kontrola łączności i używanie radia w powietrzu
Podniesienie skrzydła klasykiem
Rozbieg z kontrolą skrzydła
Zmiany kierunku w czasie rozbiegu
Prawidłowy start z napędzeniem skrzydła poprzez pochylenie się do przodu i odpuszczenie sterówek
Starty za wyciągarką
Kontrola prędkości za pomocą sterówek, prędkość maksymalnego zasięgu
Unikanie prędkości bliskiej przeciągnięcia czyli skuteczne sterowanie tylko do ramion (oprócz lądowania)
Lot po prostej i łagodne zmiany kierunku
Sterowanie ciałem bez sterówek
Skoordynowane wprowadzanie i wyprowadzanie z zakrętów ciałem i sterówkami
Wykonywanie krążenia
Łapanie w locie za uchwyt zapasu
Branie sterówek do jednej ręki i sterowanie skrzydłem w ten sposób
Stabilizacja skrzydła w locie poprzez rozbujanie na boki samym ciałem i zatrzymanie bujania
Bujanie przód tył za pomocą sterówek i zatrzymanie bujania
Zmiana prędkości lotu za pomocą sterówek, speeda i trymerów jeśli skrzydło posiada.
Uszy zewnętrznymi linkami z rzędu A
Sterowanie ciałem na uszach
Zmiana kierunku lotu za pomocą ciała na jednym uchu
Lot na uszach i speedzie
Lądowanie na uszach
Sterowanie tylnymi taśmami
Odnajdywanie linki stabilizatora w locie i ciągnięcie za nią
Korygowanie znoszenia przez wiatr
Esowanie i ósemkowanie na podejściu
Lądowanie z prostej (lot z pozycji do lądowiska pod wiatr)
Lądowanie z litery C (lot z pozycji do lądowiska najpierw z wiatrem)
Lądowanie w ograniczonej przestrzeni 60x60 metrów
Składanie skrzydła
Loty żaglowe
Loty termiczne
Loty przy obecności kilku innych paralotniarzy w pobliżu z utrzymaniem separacji
Besztal
Połówka
Fronsztal
Spirala
Wingovery
Toplanding
Wyczuwanie początku przeciągnięcia
Wodowanie teoretycznie
Drzewowanie teoretycznie
Alpejka minimum 3 godziny łącznie w minimum 3 sesjach:
Podniesienie i zatrzymanie skrzydła nad głową
Utrzymanie skrzydła nad głową
Odwracanie się do rozbiegu zgodnie ze skrzyżowaniem taśm, ale w obie strony