pgforum.pl

Cześć,

jaką kominiarkę kupić na aktualne temperatury? Nie ukrywam, padam przy poszukiwaniach ... przymierzałem tego pełno. Większość jest jednak na tyle "wrednie" krojona, że nie osłaniają nosa tj. są tak szyte, że z nosa zjeżdżają lub się kiepsko układają i jest to niewygodne (trzeba ją na siłę na kinol naciągać). Ważne, aby była długa i nachodziła na szyję (a nie tylko tuż za brodę) + fajnie, jakby była tzw. "bezszwowa" czyli typowo pod ciasne kaski. Nie mam pojęcia jaki materiał wybrać, jest tego tysiące na popularnych portalach ... jest fajna SARI termoaktywna ale nijak nie wiem czy da radę przy tych temperaturach, druga sprawa, że jest też wiele dużo tańszych po 30-40 zł i tutaj pytanie - w czym latacie?

To co pod kaskiem powinno być z cienkiej Lycry, część twarzowa z windbocka, a część wchodzaca pod kołnierz też z winblocka lub z polaru. Jak taką znajdziesz, to bierz. Jak przypuszczam to na żagiel?

Mogę podzielić się opinią dotyczącą kominiarek motocyklowych. Polecam firmy Rukka i Alpinestars. Szyją porządne kominiarki bezszwowe, różne strefy głowy i szyi są w nich zrobione z różnych typów materiału (najczęściej coolmax na głowie i windstoper na szyi). Produkty dobrze znoszą intensywne użytkowanie, w tym wiele cykli prania.

Lata trzydzieste.

Lata czterdzieste

A ta z czterdziestych to zdjęcie oby na pewno masz z tego samego muzeum?

Te z czterdziestych jest zrobiona w muzeum bitwy Stalingradzkiej. Nie znam jej historii, ale wygląd rzeczywiście kojarzy się z jakąś przemocą

a ja myślałem że z sexshopu

prokopcio pisze:a ja myślałem że z sexshopu

Hmmmm. To też jest jakiś trop

Zbyszek Gotkiewicz pisze:...ale wygląd rzeczywiście kojarzy się z jakąś przemocą

Sadło-masło

Sprawdziłem podpis. Jest to maska używana do robienia zdjęć z powietrza w Stalingradzie zima 42/43 przez G.Z.Sanko. Zaraz sprawdzę, kto to był

Nie znalazłem nic o fotografie, ale jeśli chodzi o przemoc, to w tamtym czasie sadło-masło było niewinną igraszką w porównaniu z tym, co tam się naprawdę działo. Polecam na przykład "Niedobitych spod Stalingradu". Książka o tyle ciekawa, że napisana na podstawie wspomnień tych, co tam przegrali. Bo narracja zwycięzców bardzo szybko przekształca się w oficjalną wersję historii, z tym, że przegrani w tym przypadku nadal nie maja nic na swoją obronę.

Widać, że waruna brak .