Program szkolenia na paralotnie swobodnie latające.
: 05 kwietnia 2016, 10:24
Dla zainteresowanych programem szkolenia zamieszczam program szkolenia do pierwszego i drugiego etapu. Są to z jednej strony zagadnienia które powinien opanować pilot uczeń, a z drugiej strony są to obowiązki szkoły których będzie mógł się domagać klient od instruktora. Pomoże także w dyskusji na temat poziomu szkoleń w poszczególnych szkołach.
PROGRAM SZKOLENIA DO UZYSKANIA UPRAWNIENIA PODSTAWOWEGO DO PILOTOWANIA PARALOTNI (PP) WPISYWANEGO DO ŚWIADECTWA KWALIFIKACJI PILOTA PARALOTNI (PGP)
ZASADY OGÓLNE
W szkoleniu teoretycznym uczeń-pilot ma wykazać się znajomością n/w przedmiotów a szkolenie może być realizowane metodą stacjonarną i/lub elektroniczną (e-learningową).
Szkolenie teoretyczne może być prowadzone w nieprzekraczalnym czasie 8 godzin w ciągu jednego dnia. Szkolenie to może być podzielone na dwa etapy, w trakcie których uczeń-pilot powinien przyswoić wiedzę teoretyczną, niezbędną do prawidłowego wykonywania czynności, objętych odpowiednio I
i II Etapem szkolenia praktycznego.
1) Wymagania stawiane kandydatom przed przystąpieniem do szkolenia:
– wiek – według uznania instruktora szkolącego (w przypadku osób nieposiadających 18 lat, wymagana jest zgoda rodziców lub opiekunów prawnych);
– posiadanie prawa jazdy dowolnej kategorii lub własnoręcznie podpisanego oświadczenia o braku przeciwwskazań do uprawiania paralotniarstwa;
– ubezpieczenie OC dla osób eksploatujących statki powietrzne, wymagane przed pierwszym lotem.
2) Nauczanie umiejętności praktycznych musi obejmować:
– co najmniej 3 godziny lotu, w tym nie mniej niż 30 lotów na paralotni podzielonych na II Etapy szkolenia:
I Etap szkolenia – loty wstępne zapoznawcze – obejmuje wykonanie 20 lotów do wysokości 150 metrów nad terenem;
II Etap szkolenia – trening umiejętności pilotażowych – obejmuje wykonanie 10 lotów o deniwelacji większej niż 200 metrów;
– naukę obsługi paralotni, przygotowania do lotu i składania po locie;
– naukę sterowania paralotnią i wykonywania manewrów umożliwiających szybsze opadanie oraz lądowanie na ograniczonym obszarze o wymiarach 60x60 metrów;
– naukę startu metodą klasyczną i odwróconą (alpejką).
SZKOLENIE PRAKTYCZNE
Szczegółowy program szkolenia praktycznego
ETAP I – loty wstępne zapoznawcze
Celem szkolenia w tym etapie jest nauka startów i lądowania oraz umiejętności samodzielnego przygotowania i kontroli sprzętu przed lotem. Uczeń-pilot po zakończeniu tego etapu szkolenia powinien opanować wszystkie elementy związane ze startem klasycznym, lądowaniem oraz obsługą skrzydła na ziemi w tym kontrolą przedlotową i przedstartową. Uczeń-pilot uczy się i doskonali podstawowe manewry takie jak: start, zmiana prędkości lotu, wykonywanie zakrętów, korygowanie znoszenia przez wiatr, precyzyjne podejście do lądowania. Ostatnie z powyższych wskazuje, że kandydat opanował również pozostałe manewry z wystarczającym planowaniem i dokładnością.
Warunki prowadzenie szkolenia ETAPU I:
1) Wiatr do 5 m/s,
2) Teren płaski lub wzgórze o deniwelacji nie większej niż 150 m,
3) Start samodzielny lub – w przypadku szkolenia w terenie płaskim – z wykorzystaniem urządzeń holujących,
4) Wysokość lotu do 150 m nad terenem,
5) Szkolenie w locie obejmuje minimum 20 lotów,
6) Wzniesienie do szkolenia Etap I musi zapewnić bezpieczny start, swobodny lot oraz zapewniać widoczność lądowiska z miejsca startu,
7) Loty winny się odbywać w stabilnych warunkach atmosferycznych,
8) Szkolenie naziemne może odbywać się przy wietrze 7 m/s,
9) Szkolenie musi odbywać się na paralotniach o klasie bezpieczeństwa odpowiedniej do szkolenia początkowego,
10) Szkolenie może odbywać się na sprzęcie podmiotu szkolącego lub własnym pilota-ucznia,
11) Do lotów mogą być używane tylko paralotnie, które posiadają ważną kartę paralotni oraz spadochrony posiadające ważne dopuszczenie.
Każdy samodzielny lot ucznia jest nadzorowany przez instruktora
Szkolenie do Etapu I obejmuje:
a) szkolenie praktycznego naziemne;
b) szkolenie w locie.
Szkolenie praktycznego naziemne ETAPU I obejmuje:
1. Czynności przed lotem: rozłożenie skrzydła, kontrola skrzydła linek i taśm nośnych, kontrola uprzęży i karabinków, systemu ratowniczego, dopasowanie uprzęży, przypięcie się do skrzydła i demontaż.
2. Zajęcie pozycji do startu i pięciopunktowa kontrola przed startem: 1) pilot – w tym: taśmy udowe, piersiowa, krzyżaki, karabinki, kask; 2) taśmy nośne i linki – w tym: ułożenie taśm i uchwytów sterowniczych oraz przebieg linek nośnych, podpięcie linki przyspieszacza; 3) skrzydło – w tym: symetria i właściwe jego ułożenie względem wiatru, i pozycja pilota względem skrzydła; 4) kontrola wolnej przestrzeni); 5) kierunek wiatru
3. Ćwiczenia startu. Paralotnia w pozycji do startu, prawidłowe wyniesienie skrzydła, kontrola skrzydła, puszczenie taśm przednich, ewentualne korekty. Zdecydowany prawidłowy rozbieg, aż do oderwania.
4. Bieg z paralotnią: kontrolowanie pozycji skrzydła i kierunku biegu, w terenie płaskim i /lub/ na zboczu.
Szkolenie w locie ETAPU I obejmuje:
1) Start: pozycja do startu, łagodne przyspieszenie i oderwanie z zachowaniem właściwej prędkości i kierunku lotu.
2) Start z wykorzystaniem urządzenia holującego: czynności jak poprzednio, oraz przed startem kontrola sposobu podpięcia do liny holowniczej, kontrola łączności i podanie właściwych komend. W locie – kontrola skrzydła, kierunku, prędkości, wyczepienie we właściwym momencie, reagowanie na polecenia.
3) Sterowanie prędkością: prędkość największego zasięgu, bez tendencji do lotu z małą prędkością i przeciągnięcia.
4) Sterowanie kierunkowe: utrzymywanie kierunku, łagodne poprawki kursu.
5) Zakręty: skoordynowane wprowadzenie i wyprowadzenie.
6) Lądowanie: w kierunku pod wiatr.
Szkolenie ETAPU I zakończone jest egzaminem wewnętrznym i wydaniem zaświadczenia o ukończeniu szkolenia, którego ważność wynosi 12 miesięcy.
ETAP II – trening umiejętności pilotażowych
Celem szkolenia Etapu II jest doskonalenie umiejętności pilotażowych. Uczeń-pilot po zakończeniu tego etapu szkolenia powinien umieć zastosować co najmniej jedną metodę wytracania wysokości. Opanować wszystkie elementy związane z zakrętami, krążeniem oraz posiąść umiejętność stabilizacji skrzydła w locie. Uczeń-pilot po zakończeniu tego etapu powinien umieć wylądować w obszarze ograniczonym o wymiarach 60 na 60 metrów.
Szkolenie do Etapu II obejmuje:
a) naziemne szkolenie praktyczne;
b) szkolenie w locie.
Szkolenie praktyczne naziemne w ramach Etapu II obejmuje doskonalenie startu klasycznego oraz naukę startu odwróconego. Nauka startu odwróconego winna obejmować minimum 3 godziny łącznie i odbywać się, co najmniej podczas trzech spotkań. W efekcie szkolenia startu odwróconego na ziemi, uczeń pilot powinien opanować umiejętność stawiania i kontroli skrzydła, wykonania prawidłowego obrotu bez puszczania linek sterowniczych (możliwe przełożenie) i stabilizacji skrzydła nad głową, a także kontroli wolnej przestrzeni, warunków meteo, oraz przerwania startu w sytuacji koniecznej lub na komendę. Szkolenie w locie w ramach Etapu II obejmuje minimum 10 lotów z wysokości nie mniejszej niż 200 metrów, w czasie których uczeń-pilot powinien opanować umiejętność zastosowania przynajmniej jednej metody przyspieszonego schodzenia („duże uszy”/„besztal”) oraz lądowania na ograniczonym obszarze o wymiarach 60 na 60
Warunki prowadzenie szkolenia ETAPU II:
1) Szkolenie w locie może odbywać się przy wietrze do 5 m/s;
2) Szkolenie naziemne może odbywać się przy wietrze do 8 m/s.
Szkolenie ETAPU II zakończone jest egzaminem wewnętrznym i wydaniem zaświadczenia o ukończeniu szkolenia, którego ważność wynosi 12 miesięcy.
Zakończenie szkolenia do uprawnienia do pilotowania paralotni (PP)
Zaświadczenie o ukończeniu szkolenia do uprawnienia do pilotowania paralotni (PP) ETAPU II stanowi podstawę do przystąpienia do egzaminu na świadectwo kwalifikacji pilota paralotni (PGP).
EGZAMIN TEORETYCZNY
Uczeń-pilot ubiegający się o świadectwo kwalifikacji pilota paralotni PGP z wpisem podstawowym PP musi wykazać się podczas egzaminów, że posiada wiedzę teoretyczną w zakresie następujących przedmiotów:
1) prawo lotnicze;
2) człowiek – możliwości i ograniczenia;
3) meteorologia;
4) nawigacja;
5) procedury operacyjne;
6) osiągi i planowanie lotu;
7) wiedza ogólna o statku powietrznym;
8) zasady lotu;
9) bezpieczeństwo lotów;
10) transport, konserwacja i obsługa statku powietrznego i wyposażenia.
EGZAMIN PRAKTYCZNY
a) osoba ubiegająca się o świadectwo kwalifikacji PGP z wpisem podstawowym PP musi mieć ukończone 15 lat oraz wykazać podczas egzaminu praktycznego, że` jako pilot paralotni osiągnęła umiejętności określone w Zasadach ogólnych pkt 2 (Nauczanie umiejętności praktycznych);
b) egzamin praktyczny powinien być przeprowadzony na paralotni klasy szkolnej, lub szkolno-treningowej
Po spełnieniu powyższych warunków kandydat może ubiegać się o świadectwo kwalifikacji PGP z wpisem podstawowym PP. Posiadacz świadectwa kwalifikacji PGP z wpisem PP uprawniony jest do wykonywania lotów na paralotniach bez nadzoru instruktorskiego.
Po ukończeniu szkolenia teoretycznego, praktycznego oraz zdaniu egzaminu wewnętrznego, kandydat do uzyskania świadectwa PGP z uprawnieniem PP, otrzymuje stosowne zaświadczenie wystawione przez podmiot szkolący.
PROGRAM SZKOLENIA DO UZYSKANIA UPRAWNIENIA PODSTAWOWEGO DO PILOTOWANIA PARALOTNI (PP) WPISYWANEGO DO ŚWIADECTWA KWALIFIKACJI PILOTA PARALOTNI (PGP)
ZASADY OGÓLNE
W szkoleniu teoretycznym uczeń-pilot ma wykazać się znajomością n/w przedmiotów a szkolenie może być realizowane metodą stacjonarną i/lub elektroniczną (e-learningową).
Szkolenie teoretyczne może być prowadzone w nieprzekraczalnym czasie 8 godzin w ciągu jednego dnia. Szkolenie to może być podzielone na dwa etapy, w trakcie których uczeń-pilot powinien przyswoić wiedzę teoretyczną, niezbędną do prawidłowego wykonywania czynności, objętych odpowiednio I
i II Etapem szkolenia praktycznego.
1) Wymagania stawiane kandydatom przed przystąpieniem do szkolenia:
– wiek – według uznania instruktora szkolącego (w przypadku osób nieposiadających 18 lat, wymagana jest zgoda rodziców lub opiekunów prawnych);
– posiadanie prawa jazdy dowolnej kategorii lub własnoręcznie podpisanego oświadczenia o braku przeciwwskazań do uprawiania paralotniarstwa;
– ubezpieczenie OC dla osób eksploatujących statki powietrzne, wymagane przed pierwszym lotem.
2) Nauczanie umiejętności praktycznych musi obejmować:
– co najmniej 3 godziny lotu, w tym nie mniej niż 30 lotów na paralotni podzielonych na II Etapy szkolenia:
I Etap szkolenia – loty wstępne zapoznawcze – obejmuje wykonanie 20 lotów do wysokości 150 metrów nad terenem;
II Etap szkolenia – trening umiejętności pilotażowych – obejmuje wykonanie 10 lotów o deniwelacji większej niż 200 metrów;
– naukę obsługi paralotni, przygotowania do lotu i składania po locie;
– naukę sterowania paralotnią i wykonywania manewrów umożliwiających szybsze opadanie oraz lądowanie na ograniczonym obszarze o wymiarach 60x60 metrów;
– naukę startu metodą klasyczną i odwróconą (alpejką).
SZKOLENIE PRAKTYCZNE
Szczegółowy program szkolenia praktycznego
ETAP I – loty wstępne zapoznawcze
Celem szkolenia w tym etapie jest nauka startów i lądowania oraz umiejętności samodzielnego przygotowania i kontroli sprzętu przed lotem. Uczeń-pilot po zakończeniu tego etapu szkolenia powinien opanować wszystkie elementy związane ze startem klasycznym, lądowaniem oraz obsługą skrzydła na ziemi w tym kontrolą przedlotową i przedstartową. Uczeń-pilot uczy się i doskonali podstawowe manewry takie jak: start, zmiana prędkości lotu, wykonywanie zakrętów, korygowanie znoszenia przez wiatr, precyzyjne podejście do lądowania. Ostatnie z powyższych wskazuje, że kandydat opanował również pozostałe manewry z wystarczającym planowaniem i dokładnością.
Warunki prowadzenie szkolenia ETAPU I:
1) Wiatr do 5 m/s,
2) Teren płaski lub wzgórze o deniwelacji nie większej niż 150 m,
3) Start samodzielny lub – w przypadku szkolenia w terenie płaskim – z wykorzystaniem urządzeń holujących,
4) Wysokość lotu do 150 m nad terenem,
5) Szkolenie w locie obejmuje minimum 20 lotów,
6) Wzniesienie do szkolenia Etap I musi zapewnić bezpieczny start, swobodny lot oraz zapewniać widoczność lądowiska z miejsca startu,
7) Loty winny się odbywać w stabilnych warunkach atmosferycznych,
8) Szkolenie naziemne może odbywać się przy wietrze 7 m/s,
9) Szkolenie musi odbywać się na paralotniach o klasie bezpieczeństwa odpowiedniej do szkolenia początkowego,
10) Szkolenie może odbywać się na sprzęcie podmiotu szkolącego lub własnym pilota-ucznia,
11) Do lotów mogą być używane tylko paralotnie, które posiadają ważną kartę paralotni oraz spadochrony posiadające ważne dopuszczenie.
Każdy samodzielny lot ucznia jest nadzorowany przez instruktora
Szkolenie do Etapu I obejmuje:
a) szkolenie praktycznego naziemne;
b) szkolenie w locie.
Szkolenie praktycznego naziemne ETAPU I obejmuje:
1. Czynności przed lotem: rozłożenie skrzydła, kontrola skrzydła linek i taśm nośnych, kontrola uprzęży i karabinków, systemu ratowniczego, dopasowanie uprzęży, przypięcie się do skrzydła i demontaż.
2. Zajęcie pozycji do startu i pięciopunktowa kontrola przed startem: 1) pilot – w tym: taśmy udowe, piersiowa, krzyżaki, karabinki, kask; 2) taśmy nośne i linki – w tym: ułożenie taśm i uchwytów sterowniczych oraz przebieg linek nośnych, podpięcie linki przyspieszacza; 3) skrzydło – w tym: symetria i właściwe jego ułożenie względem wiatru, i pozycja pilota względem skrzydła; 4) kontrola wolnej przestrzeni); 5) kierunek wiatru
3. Ćwiczenia startu. Paralotnia w pozycji do startu, prawidłowe wyniesienie skrzydła, kontrola skrzydła, puszczenie taśm przednich, ewentualne korekty. Zdecydowany prawidłowy rozbieg, aż do oderwania.
4. Bieg z paralotnią: kontrolowanie pozycji skrzydła i kierunku biegu, w terenie płaskim i /lub/ na zboczu.
Szkolenie w locie ETAPU I obejmuje:
1) Start: pozycja do startu, łagodne przyspieszenie i oderwanie z zachowaniem właściwej prędkości i kierunku lotu.
2) Start z wykorzystaniem urządzenia holującego: czynności jak poprzednio, oraz przed startem kontrola sposobu podpięcia do liny holowniczej, kontrola łączności i podanie właściwych komend. W locie – kontrola skrzydła, kierunku, prędkości, wyczepienie we właściwym momencie, reagowanie na polecenia.
3) Sterowanie prędkością: prędkość największego zasięgu, bez tendencji do lotu z małą prędkością i przeciągnięcia.
4) Sterowanie kierunkowe: utrzymywanie kierunku, łagodne poprawki kursu.
5) Zakręty: skoordynowane wprowadzenie i wyprowadzenie.
6) Lądowanie: w kierunku pod wiatr.
Szkolenie ETAPU I zakończone jest egzaminem wewnętrznym i wydaniem zaświadczenia o ukończeniu szkolenia, którego ważność wynosi 12 miesięcy.
ETAP II – trening umiejętności pilotażowych
Celem szkolenia Etapu II jest doskonalenie umiejętności pilotażowych. Uczeń-pilot po zakończeniu tego etapu szkolenia powinien umieć zastosować co najmniej jedną metodę wytracania wysokości. Opanować wszystkie elementy związane z zakrętami, krążeniem oraz posiąść umiejętność stabilizacji skrzydła w locie. Uczeń-pilot po zakończeniu tego etapu powinien umieć wylądować w obszarze ograniczonym o wymiarach 60 na 60 metrów.
Szkolenie do Etapu II obejmuje:
a) naziemne szkolenie praktyczne;
b) szkolenie w locie.
Szkolenie praktyczne naziemne w ramach Etapu II obejmuje doskonalenie startu klasycznego oraz naukę startu odwróconego. Nauka startu odwróconego winna obejmować minimum 3 godziny łącznie i odbywać się, co najmniej podczas trzech spotkań. W efekcie szkolenia startu odwróconego na ziemi, uczeń pilot powinien opanować umiejętność stawiania i kontroli skrzydła, wykonania prawidłowego obrotu bez puszczania linek sterowniczych (możliwe przełożenie) i stabilizacji skrzydła nad głową, a także kontroli wolnej przestrzeni, warunków meteo, oraz przerwania startu w sytuacji koniecznej lub na komendę. Szkolenie w locie w ramach Etapu II obejmuje minimum 10 lotów z wysokości nie mniejszej niż 200 metrów, w czasie których uczeń-pilot powinien opanować umiejętność zastosowania przynajmniej jednej metody przyspieszonego schodzenia („duże uszy”/„besztal”) oraz lądowania na ograniczonym obszarze o wymiarach 60 na 60
Warunki prowadzenie szkolenia ETAPU II:
1) Szkolenie w locie może odbywać się przy wietrze do 5 m/s;
2) Szkolenie naziemne może odbywać się przy wietrze do 8 m/s.
Szkolenie ETAPU II zakończone jest egzaminem wewnętrznym i wydaniem zaświadczenia o ukończeniu szkolenia, którego ważność wynosi 12 miesięcy.
Zakończenie szkolenia do uprawnienia do pilotowania paralotni (PP)
Zaświadczenie o ukończeniu szkolenia do uprawnienia do pilotowania paralotni (PP) ETAPU II stanowi podstawę do przystąpienia do egzaminu na świadectwo kwalifikacji pilota paralotni (PGP).
EGZAMIN TEORETYCZNY
Uczeń-pilot ubiegający się o świadectwo kwalifikacji pilota paralotni PGP z wpisem podstawowym PP musi wykazać się podczas egzaminów, że posiada wiedzę teoretyczną w zakresie następujących przedmiotów:
1) prawo lotnicze;
2) człowiek – możliwości i ograniczenia;
3) meteorologia;
4) nawigacja;
5) procedury operacyjne;
6) osiągi i planowanie lotu;
7) wiedza ogólna o statku powietrznym;
8) zasady lotu;
9) bezpieczeństwo lotów;
10) transport, konserwacja i obsługa statku powietrznego i wyposażenia.
EGZAMIN PRAKTYCZNY
a) osoba ubiegająca się o świadectwo kwalifikacji PGP z wpisem podstawowym PP musi mieć ukończone 15 lat oraz wykazać podczas egzaminu praktycznego, że` jako pilot paralotni osiągnęła umiejętności określone w Zasadach ogólnych pkt 2 (Nauczanie umiejętności praktycznych);
b) egzamin praktyczny powinien być przeprowadzony na paralotni klasy szkolnej, lub szkolno-treningowej
Po spełnieniu powyższych warunków kandydat może ubiegać się o świadectwo kwalifikacji PGP z wpisem podstawowym PP. Posiadacz świadectwa kwalifikacji PGP z wpisem PP uprawniony jest do wykonywania lotów na paralotniach bez nadzoru instruktorskiego.
Po ukończeniu szkolenia teoretycznego, praktycznego oraz zdaniu egzaminu wewnętrznego, kandydat do uzyskania świadectwa PGP z uprawnieniem PP, otrzymuje stosowne zaświadczenie wystawione przez podmiot szkolący.
