pgforum.pl

Pod koniec. Nie ma sensu oglądać całości.

Zbyszek, tak by się kończyła większość ćwiczeń na odległość zgodnie z twoim zaleceniem hmowania na granicy przeciągnięcia gdybyś miał większą siłę przebicia.
Na szczęście w tym przypadku jej nie masz.

Zalecenie, żeby się nauczyć tej techniki lądowania jest cały czas aktualne. A jak się jej nie umie to tak się to kończy. Poza tym małe skrzydło wyczynowe z zaciągniętymi trymerami nie jest najlepszą propozycją do nauki tej techniki lądowania. Widać, że pilot zareagował prawidłowo, ale zabrakło wysokości żeby się rozpędzić. Takie skrzydła wymagają większej utraty wysokości do rozpędzenia.

Zbyszek Gotkiewicz pisze:Zalecenie, żeby się nauczyć tej techniki lądowania jest cały czas aktualne. A jak się jej nie umie to tak się to kończy.

Przy kolejnych zmianach skrzydeł(również lotni), sprawdzenie granicy przeciągnięcia danego modelu, należy do jednych z pierwszych czynności testowych, którą to wykonuję na bezpiecznej wysokości ok. 0,5metra nad ziemią.

I jak wyglądają wnioski? Jakoś nie bardzo wiem jak by to mogło wyglądać. Może na lotni tak się da (nie latałem) ale na paralotni na wys 0,5m nad ziemią to mozna sobie tylko rozpocząć pierwszą sylabą pozdrowienie retoryczne zaczynające się na ku...
Poza tym jak te wnioski można odnieść do innych warunków za dwie godziny czy następnego dnia...?
To tak nie działa. To się czuje. Skrzydło zwalnia i znacznie szybciej opada pozostając wypełnionym. Kontrola tego stanu to wyczucie i trening, a naukę rozpoczyna się na szkolnych skrzydłach. Jak się pilot nauczy to wyczuwać to wtedy można rozmawiać o innych skrzydłach. Pół metra nad ziemią niczego się nie nauczysz i niczego nie dowiesz o skrzydle. Chyba że wieje tyle co prędkość przeciągnięcia to jeszcze można by gdybać o takich manewrach...
Chyba, że mówimy o podejściu z pełną prędkością i wypłaszczenie w klimacie "swoop", ale to zupełnie inny temat.

ciacholot pisze: .. na paralotni na wys 0,5m nad ziemią to mozna sobie tylko rozpocząć pierwszą sylabą pozdrowienie retoryczne zaczynające się na ku...
Pół metra nad ziemią niczego się nie nauczysz i niczego nie dowiesz o skrzydle. Chyba że wieje tyle co prędkość przeciągnięcia to jeszcze można by gdybać o takich manewrach...

Nie gdybam, jakimi Ty zaklęciami rzucasz i czego się nauczyłeś. Napisałem tylko o tym co mnie interesuje- czyli testowanie granicy przeciągnięcia danego glajta, przy pierwszej z nim styczności. Tak, silny wiatr i pomoc innej osoby, by przytrzymać lub ręcznie poholować tuż nad ziemią, bywa mi w tym pomocna. Następnie lądowania z wypłaszczeniem z pełnej prędkości również. Warpa nie testowałem, a jedynie np. Snaki XX 18 i 16, zauważyłem że ten drugi, okazał się o wiele podatniejszy do przeciągnięcia. Ale jako współprzyczynę(nie tylko różnica obciążenia powierzchni) upatrywałem fakt, że kolega kupił glajta, który latami leżał nieużywany i był wygnieciony jak by "wyciągnięty psu z gardła". Czy jest jakiś prosty sposób na "odprasowanie" pomarszczenia, bo widziałem, że wciąż takie pozostaje ?

tiaaa...hmmm...i tak dalej

ciacholot pisze: Jakoś nie bardzo wiem jak by to mogło wyglądać. Może na lotni tak się da (nie latałem)...

Oczywiście, że się da na tym i na tym. To zresztą należy do kanonu, poprawnych lądowań lotnią. A więc nie tylko czy się da....? Lądowanie z tzw. "flarą", polega na niskim wypłaszczeniu z płynnym, stopniowym zwiększaniem kąta natarcia. I właśnie na wyczuciu maksymalnego zbliżenia się do momentu przeciągnięcia, by w ostatnim poprzedzającym go momencie, silnym wypchnięciem sterownicy, wymusić dynamiczne przeciągnięcie.
Przyziemny test momentu przeciągnięcia danego glajcika w locie , daje chociażby przybliżone pojęcie o sile na sterówkach, do zerwania strug potrzebnej. I zakresie stopnia przyhamowania czyli wysokości położenia rąk w tym krytycznym momencie- na filmiku też jest to widoczne. Oczywiście wysokość podwieszenia jest istotna w tych odniesieniach.

Wykład przyjmuję mimo, że to nic nowego, ale w tym temacie to tak jak byś opisał zawiązywanie paralotniowego buta na rzepy.

ciacholot pisze:Wykład przyjmuję mimo, że to nic nowego, ale w tym temacie to tak jak byś opisał zawiązywanie paralotniowego buta na rzepy.

Po co więc takie pytania, tutaj zadałeś.... Glajciki to przecież nic nowego i pewnie, bosa małpa, też by na tym poleciała.... Warpo-podobne skrzydła wyczynowe PPG, właśnie zbliżyły się do ściany rozwoju i zaczynają się od niej odbijać . Co widać na zawodach slalomowych . Dobrze że chociaż póżno ale naganiacze "gladiatorów", opamiętali się i zabawy te przenieśli nad wodę, pod asystę ratowników.
Zbyszek też zwrócił uwagę na to, że pilot z filmiku, raczej nie wiedział o tym, że aż takie dociągnięcie i dłuższe przytrzymanie sterówek na wysokości pępka, w przypadku Warpa, może być proszeniem się o kalectwo. Przypuszczam, że pilot ten mógł mieć nawyki sterowania z dotychczasowych skrzydeł PPG na których latał. Granicy przeciągnięcia, akurat tego skrzydła, raczej wcześniej nie przebadał. Incydent ten wyglądał na nie wyćwiczony przyświrunek pod publikę i skutki miał tu wyjątkowo łagodne. Celowo napisałem o swoim testowaniu progów zrywania strug na wys. 0,5m, ponieważ taki manewr, na wysokości np. 2 metrów, u osób z nie wielkim doświadczeniem, mógłby być bardzo niebezpieczny. Wyczucie i przekroczenie granicy pełnego przeciągnięcia oraz prawidłowe wyprowadzenie, to jest już , zupełnie innych warunków wymagające ćwiczenie np. 500m nad wodą, podczas szkoleń SIV. Warpa nie znam, ale zdecydowanie nie polecam głębszych przyhamowań w pierwszym momencie po oderwaniu się np. na Snaku XX, zanim nie nabierze on swojej trymowej prędkości. Ćwiczenia techniki podejść do lądowania takimi skrzydłami,z głębokim przyhamowaniem na podobnych jak na filmiku wysokościach, nikomu bym publicznie nie zalecał. W każdym razie nie wcześniej zaczynać zbliżać się do tej granicy , niż dopiero po wypłaszczeniu, tuż przy samej ziemi.(dla praktyków używających takich skrzydeł i znających ich dynamikę reakcji, to jest raczej dość oczywiste podejście)