Skrzydło samostateczne a zmiany kąta natarcia

[Marcin.]

A jeśli chodzi o skrzydło samostateczne i porównanie do steru wysokości ,to czy to nie jest analogia tego typu ,że odpuszczone trymery powodują uniesienie krawędzi spływu? To tak jakby powierzchnie steru wysokości były uniesione w górę. Obserwując skrzydła samostateczne w locie ,aż widzę wklęśnięcie czaszy i podniesiony tył. I tu wydaje mi się ,że jest podstawowa różnica w stosunku do klasyka - on nie ma możliwości uniesienia "powierzchni steru wysokości w górę" ,a tylko w dół. Dodatkowo nasuwa mi się takie zagadnienie; Wiem ,że profil samostateczny ma inny kształt żeber. Ale gdy manipuluje się trymerami ,to jakby zajrzeć do środka ,to chyba nie da się cały czas zachować pionu wszystkich żeber z tyłu. Więc w związku z tym jakby w klasyku popuścić nieco linki D w górę ,to czy nie spowodowało by to jako takiej samostateczności? Choć trochę ?

[Zbyszek Gotkiewicz]

Skrzydło projektuje się albo do trymerów zaciągniętych albo do odpuszczonych. Wtedy ta druga pozycja daje dość przypadkowy profil o parametrach które nie są zbliżone do oczekiwań. W przypadku trymera który nie zmienia profilu zmienia się tylko wyważenie.

[Marcin.]

Aha , to wydaje się , że trymer ,który zmienia profil musi współistnieć z określonym kształtem żeber ,żeby to działało. Czyli nie da się zrobić tego jak pisałem wyżej chyba (klasyk z modyfikacjami olinowania).